|
Pierwsze informacje dotyczące
Stanisława Grabowskiego sięgają czasów jego młodości. Urodził
się w Krakowie 29 marca 1906 roku. W rodzinnym mieście ukończył
szkołę mechaniczną oraz zdobył pierwsze szlify fotograficzne. Z
zamiłowania był piłkarzem oraz motocyklistą i automobilistą. Do
Rabki sprowadził się w połowie lat 30-tych XX wieku. Wtedy też
rozpoczął własną działalność. Laboratorium fotograficzne urządził
w wynajmowanym mieszkaniu w willi „Meran” przy ulicy
Kliszczaków, mając jednocześnie wynajęte pomieszczenie w willi
„Sokół” (ul. Jana Pawła II), w którym przyjmował
zlecenia oraz wydawał gotowe zdjęcia klientom. W Rabce poznał swoją
przyszłą żonę Katarzynę (Marię) Tatar, z którą wziął ślub w
1939 roku w Barwałdzie Dolnym - rodzinnej miejscowości żony. Od
momentu ślubu Grabowscy wspólnie zajmowali się fotografią,
dodatkowo dając pracę swojemu szwagrowi Wawrzyńcowi Tatarowi, który
wykonywał zdjęcia w terenie. W okresie okupacji Grabowski zatrudniał
także szereg innych lajkarzy, wśród których zanalazł się m.in. Józef
Petrajtis pochodzący z Litwy (o jego losach można przeczytać na
stronie www.ryszardpetrajtis.pl/blog32.htm
W
trakcie II wojny światowej Grabowski przejął zakład
fotograficzny w rabczańskich Bazarach, który wcześniej
prowadził żydowski fotograf Oettinger.
Bazary, Tu mieściły się zakłady
fotograficzne W.Wietrzyka i
S.Grabowskiego
foto.J.Sierosławski
Po
rozwodzie w 1947 roku przez kolejne lata Stanisław Grabowski
prowadził pracownię samodzielnie. Zakład w Bazarach dysponował
niewielkim atelier, ciemnią oraz pomieszczeniem przeznaczonym
dla klientów. Ponadto wyposażony był w metalowy samolot dla
dzieci do zdjęć w plenerz i strój misia dla jednego z
pracowników. Kuracjusze najchetniej fotografowali się jednak w
towarzystwie dwóch owczarków podhalańskich, prezentowanych
przez Grabowskiego na placu przed kawiarnią „Zdrojową”
Jego była żona,
Katarzyna Grabowska, przez krótki czas prowadziła
konkurencyjny zakład „FotoZenit” przy ulicy Orkana,
który jednak w 1947 roku przekazała bratu - Wawrzyńcowi
Tatarowi, poczym wyjechała z Rabki.
Pracownia
fotograficzna działała aż do likwidacji Bazarów w latach
70-tych. Przez kolejne lata Grabowski zajmował się nadal
fotografią przyjmując zlecenia w prywatnym domu przy ulicy Krótkiej,
w którym urządził laboratorium.
Lubił
motocykle i samochody (będąc na emeryturze kupił sobie
trabanta o którego dbał jak o mercedesa) oraz grę w szachy. W
1931 roku zdobył I miejsce w rabczańskim turnieju szachowym
wygrywając nagrodę główną, którą był obraz na płótnie
autorstwa K. Duszeńko.
Zmarł
w Rabce 7 września 1992 roku, został pochowany na cmentarzu na
Zaborni.
|
Stanisław
Grabowski z dziećmi, fot. M. Grabowska
Grabowski
wraz z żoną Katarzyną Grabowską
Dzieci
podczas sesji zdjeciowej z samolotem,
fot. S. Grabowski
Grabowski z kolegą |
