|
Michał Świerczek, terapeuta uzależnień, absolwent Szkoły Specjalistów i Instruktorów Terapii Uzależnień w CARE
Brok, autor książki "Trzeźwe Podhale", wydawnictwa które pomaga lepiej zrozumieć szereg problemów wiążących się z zespołem uzależnienia alkoholowego. W swojej książce nawiązuje też do historii ruchów i inicjatyw na rzecz trzeźwości i wspomina ludzi, którzy krzewili trzeźwość na Podhalu.
Jan Ceklarz, lekarz, prezes Stowarzyszenia Kulturowy Gościniec, inicjator cyklu wykładów o wspólnym tytule "Światopoglądy".
I właśnie w ramach tego cyklu, jako ósme z kolei spojrzenie na świat, wykład w sali Teatru "Rabcio" wygłosił
dr n. med. Bohdan Tadeusz Woronowicz.
Zarówno dla lekarzy i terapeutów jak i dla tysięcy osób zmagających się z uzależnieniami dr Woronowicz to osoba szczególna. I pewnie dlatego do sali teatru "Rabcio" przybyło tak wielu słuchaczy. I co ciekawe, nie tylko Rabczan, gdyż wśród słuchaczy znaleźli się ludzie z Wrocławia, Śląska i Podhala.
Jak mówił dr Woronowicz, dzisiaj coraz więcej osób rozumie, że uzależnienia to choroba. Bo skoro zdrowie to
„zdolność do adaptacji i brania odpowiedzialności za własne życie”, to uzależnienie tą zdolność i branie odpowiedzialności znacznie ogranicza. Jest więc uzależnienie chorobą, którą Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Uzależnień (American Society of Addiction Medicine - ASAM) w 2019 roku tak zdefiniowało:
„Uzależnienie to uleczalna, przewlekła choroba medyczna obejmująca złożone interakcje między obwodami mózgowymi, genetyką, środowiskiem i doświadczeniami życiowymi jednostki. Osoby uzależnione używają substancji lub angażują się w zachowania, które z czasem nabierają charakteru zachowań kompulsywnych i często są kontynuowane, pomimo szkodliwych konsekwencji. Działania profilaktyczne i metody leczenia uzależnień są generalnie równie skuteczne, jak w przypadku innych chorób przewlekłych”.
Samo pojęcie "uzależnienie" zostało wprowadzone przez Ekspertów Światowej Organizacji Zdrowia w 1964 roku. Do dzisiaj wiele osób kojarzy je wyłącznie z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych. Dopiero austriacki psychiatra i psychoanalityk Otto Fenichel,
który jako pierwszy użył określenia „narkomania bez narkotyków”, wskazał
na istnienie uzależnień innych niż od substancji psychoaktywnych, a więc dzisiejszych uzależnień behawioralnych,
czyli uzależnienie od zachowań i od czynności.
Dr Woronowicz przedstawił własną, krótką definicję tego pojęcia:
"Uzależnienie to wędrówka w poszukiwaniu ulgi, która zawsze prowadzi do jeszcze większego
cierpienia".
Cytatem z„Romeo i Julia " Williama Szekspira dr Bohdan Woronowicz rozpoczął swój wykład:
„Bo nie ma rzeczy; tak podłych na ziemi,
aby nie mogły stać się przydatnemi;
ni tak przydatnych, aby zamiast służyć
nie zaszkodziły pod wpływem nadużyć."
A zakończył go własną sentencją:
"Zdrowiejąc z uzależnienia można stać się znacznie lepszym człowiekiem".
Piotr Kolecki
|
|
Dr n. med. Bohdan Tadeusz
Woronowicz to absolwent Wydziału Ogólnolekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie i Studium Podyplomowego Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji przy Uniwersytecie Warszawskim; doktor nauk medycznych, specjalista psychiatra, specjalista seksuolog, certyfikowany specjalista i superwizor psychoterapii uzależnień. Jeden z fundatorów Fundacji Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholików w Polsce oraz pierwszy Powiernik klasy A (niealkoholik) w polskiej Wspólnocie Anonimowych Alkoholików. Odbył szkolenia w ośrodkach leczenia uzależnień, głównie w Stanach Zjednoczonych, wprowadził do lecznictwa odwykowego nowe podejście do leczenia (m.in. model Minnesota) oraz nowoczesne metody leczenia oparte na oddziaływaniach psychoterapeutycznych (psychoterapię uzależnień); odbywał także staże specjalistyczne w renomowanych amerykańskich ośrodkach terapii uzależnień. Zdobyte podczas kolejnych staży i szkoleń doświadczenia sukcesywnie adaptował do polskich warunków, m.in. współpracując z Ministerstwem Zdrowia i Opieki Społecznej, Komisją Edukacji w Dziedzinie Uzależnień Fundacji im. Stefana Batorego czy z Regionalnym Programem Przeciwdziałania alkoholizmowi i narkomanii w krajach Europy Środkowej i Wschodniej oraz Azji Centralnej.
Obecnie jest Konsultantem Zespołu Komisji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.
Za swoją działalność został odznaczony przez Prezydenta RP – Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu „za wybitne zasługi i zaangażowanie w działalności na rzecz ludzi uzależnionych”. Uhonorowany został również Nagrodą miasta stołecznego Warszawy „w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczypospolitej Polskiej” a przez Ministra Zdrowia został wyróżniony odznaką honorową „Za zasługi dla ochrony zdrowia”.
Jest także laureatem Nagrody Pelikana przyznawanej przez Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym osobom „znacząco zaangażowanym” w pomoc osobom uzależnionym. Jest także honorowym członkiem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, które zostało założone w 1844 r w celu m.in. sprawowania „opieki nad ubogimi”.
Jest autorem ponad 250 artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz kilku książek.
|
